- praebeo
- praebĕo, ŭi, ĭtum (old inf. praeberier, Plaut. Poen. 1, 1, 49; id. Am. 4, 2, 7), 2, v. a. [contr. from praehibeo, q. v. from prae-habeo], to hold forth, reach out, proffer, offer (class., esp. in the trop. signif.; syn.: ministro, suppedito, suggero).I.Lit.:II.
canis parvulo praebens ubera,
Just. 1, 4:cibum de manu,
Col. 9, 1, 6: collum cultris, Juv [p. 1411] 10, 269:praebenda gladio cervix,
id. 10, 345:jugulum,
Sen. Agam. 973:cervicem,
Petr. 97:os ad contumeliam,
Liv. 4, 35:verberibus manus,
Ov. A. A. 1, 16:aures,
to give ear, listen, attend, Liv. 38, 52; Vulg.Sap. 6, 3: aurem, id. Job, 6, 28.—Transf., in gen., to give, grant, furnish, supply:B.aurum, vestem, purpuram Bene praebeo, nec quicquam eges,
Plaut. Men. 1, 2, 11:panem,
Nep. Them. 10, 3:sumptum,
Just. 31, 4, 1:spectaculum,
Sall. J. 14, 23:sponsalia,
Cic. Q. Fr. 2, 6, 1: vicem, to supply the place of:vicem postium,
to supply the place of posts, serve as posts, Plin. 8, 10, 10, § 31:eundem usum,
id. 28, 11, 49, § 179.—Trop., to give, grant, furnish, render, cause, make, occasion; to show, exhibit, represent; and with se, to show, approve, behave one's self in a certain manner:operam reipublicae,
Liv. 5, 4:materiam seditionis,
id. 3, 46:honorem alicui,
Plin. 15, 4, 5, § 19 (al. perhibuit):fidem alicui in periculis,
Nep. Att. 4, 4.—Esp. with se and acc. of adj.:se talem alicui, qualem, etc.,
Cic. Rosc. Am. 4, 11:in re misericordem et in testimonio religiosum se praebuit,
id. Caecin. 10, 26:Pompeius se auctorem meae salutis praebuit,
id. Sest. 50, 107:in eo vehementer se moderatum praebere,
id. Off. 2, 21, 73:se in malis hominem praebuit,
id. Fam. 15, 17, 3:se dignum suis majoribus,
id. ib. 2, 18, 3:in eos, qui ea perficere voluerunt, me severum vehementemque praebeo,
id. Cat. 4, 6, 12:me similem in utroque praebui,
towards both, id. Sull. 8, 16.—With nom. of adj. (very rare):ut vobis videtur, praebebit se periculis fortis,
Sen. Ep. 85, 26.—With abl.:pari se virtute praebuit,
Nep. Dat. 2, 1:in eo magistratu pari diligentiā se Hannibal praebuit,
id. Hann. 7, 5.—So, also, without se:Phormio in hac re ut aliis strenuum hominem praebuit,
Ter. Phorm. 3, 1, 12; so, too, in neutr. signif. of a woman, to surrender herself to her lover:odi quae praebet, quia sit praebere necesse,
Ov. A. A. 2, 685:praebere se legibus,
i. e. to resign one's self to, submit to, Sen. Ep. 70, 9:praebere causam tollendi indutias,
to give, Liv. 30, 4:suspicionem insidiarum,
Nep. Dat. 10, 3:spem impunitatis aut locum peccandi,
Col. 11, 1:gaudium et metum,
Liv. 25, 27:tumultum,
id. 28, 1:opinionem timoris,
Caes. B. G. 3, 17:sonitum,
Liv. 7, 36:caput argutae historiae,
matter for an entertaining story, Prop. 3 (4), 20, 28:ludos,
to furnish sport, Ter. Eun. 5, 6, 9.—With an obj.-clause, to permit, allow, let a thing be done ( poet. ):quae toties rapta est, praebuit ipsa rapi,
suffered herself to be carried off, Ov. H. 5, 132.—Hence, praebĭta, ōrum, n., what is furnished for support, allowance (postAug.):annua,
Col. 1, 8, 17:praebitis annuis privavit,
Suet. Tib. 50.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.